اعتیاد به بازی های ویدئویی

Video game addiction

اعتیاد به بازی های ویدئویی (بازی های کامپیوتری) چگونه است؟

اعتیاد به بازی های ویدیویی به طور کلی به عنوان استفاده مشکلی و اجباری از بازی‌های ویدئویی تعریف می‌شود که منجر به اختلال قابل توجهی در توانایی یک فرد برای فعالیت در حوزه‌های مختلف زندگی در مدت زمان طولانی می‌شود. این مفاهیم و مفاهیم مرتبط، موضوع تحقیقات، بحث و گفتگوی قابل توجهی در میان متخصصان در چندین رشته بوده‌است و بحث و جدال‌هایی را در جوامع پزشکی، علمی و بازی‌ها ایجاد کرده‌است. این اختلالات را می‌توان زمانی تشخیص داد که فردی به هزینه انجام مسئولیت‌های روزمره یا پیگیری علایق دیگر بدون در نظر گرفتن عواقب منفی، به انجام فعالیت‌های بازی بپردازد. همان‌طور که توسط آی‌سی‌دی-۱۱ تعریف شده‌است، معیار اصلی این اختلال عدم کنترل خود فرد بر بازی است.

با پیشرفت روزافزون کنسول های بازی های ویدئویی و همچنین کیفیت و گرافیک بازی ها در تلفن همراه و کامپیوترهای خانگی و لپ تاپ ها و سرگرم کننده تر شدن و حتی درآمدزایی از بازی های آنلاین و گروهی اعتیاد جدیدی به نام اعتیاد به بازی به اعتیادهای رفتاری اضافه شده است.

نشانه های اعتیاد به بازی های ویدئویی (بازی های کامپیوتری) چیست؟

بازی اولویت اول زندگی فرد معتاد به بازی است. سایر مسئولیت‌ها، وظایف و فعالیت‌ها از جمله بهداشت شخصی، شغل، خانواده و تحصیلات در نظر این افراد از بازی اهمیت کمتری دارند. نشانه‌های اعتیاد به بازی های کامپیوتری تا حدی شبیه نشانه‌های سایر اعتیادهای رفتاری است. این اعتیاد سلامت روانی، جسمی و احساسی فرد را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

برخی از علائم اعتیاد به بازی های کامپیوتری عبارت‌اند از:

• اشتیاق افراطی به بازی‌های کامپیوتری، فکرکردن بیش از حد و درگیری ذهنی دائم با بازی‌های قبلی و بازی‌های آینده؛
• احساس ضرورت به انجام بازی به‌مدت طولانی‌تر برای ارضای
• حس تمایل به بازی؛
• ناتوانایی در مهار، توقف و کم‌کردن دفعات و مدت‌زمان بازی؛
• احساس خستگی، آشفتگی، افسردگی و خشم هنگام توقف بازی یا کم‌کردن دفعات بازی؛
• انجام بازی به‌مدت طولانی‌تر از آنچه در ابتدا قصد داشته‌ است؛
• به خطر انداختن شغل، روابط مهم و تحصیل به‌خاطر بازی؛
• دروغ‌گفتن به درمانگر، دوستان و خانواده درباره میزان و مدت‌زمان انجام بازی؛
• انجام بازی برای فرار از مشکلات و کاهش احساسات منفی از جمله احساس گناه، اضطراب و افسردگی؛
• احساس رضایت و هیجان شدید و موقت هنگام انجام بازی؛
• صرف‌نظرکردن از سایر فعالیت‌های لذت‌بخش برای بیشتر بازی‌کردن؛
• نادیده‌گرفتن خانواده و دوستان و دوری از آنها برای انجام بازی؛
• کم‌کردن ساعات خواب برای انجام بازی؛
• افزایش یا کاهش وزن؛
• درد گردن یا کمردرد؛
• سردرد؛
• سندرم تونل کارپال یا دالان مچ دست.

اگر دائم در فکر بازی هستید و تنها چیزی که شما را خوشحال می‌کند بازی است و بازی مدام را به بودن کنار دوستان و خانواده ترجیح می‌دهید، بهتر است قبل از اینکه دیر شود و اعتیاد به بازی سایر جنبه‌های زندگی شما را تحت‌تأثیر قرار دهد، از مشاور کمک بگیرید.

در باشگاه اعتیادهای رفتاری نفس زندگی سالم به درمان و نحوه مواجهه با این اعتیاد پرداخته می شود.